حدود هشت میلیون کودک در سن پیش از دبستان داریم که نهایتاً یک میلیون از این رقم تحت پوشش آموزش‌های پیش از دبستان هستند. در واقع چیزی در حدود هفت میلیون کودک از هرگونه آموزش حداقلی در این سن محروم هستند.

این آماری است که خود بهزیستی و آموزش و پرورش مطرح کرده‌اند. تمام مهدکودک‌های تحت نظر بهزیستی و آموزش و پرورش، فقط ۱۵% از این کودکان را در سنین پیش دبستان پوشش می‌دهند و ۸۵% محروم از آموزش هستند. در سنین پیش دبستانی نیز ۲۵% محروم هستند. بخش دوم میزگرد «مهدکودک خوب، مهدکودک بد» با حضور منصوره کریم‌زاده، دانشیار دانشکده علوم بهزیستی و توانبخشی و رئیس انجمن مطالعات کودکان پیش از دبستان، فاطمه قاسم‌زاده، روانشناس و فعال حوزه کودکان و بهنام بهراد، استادیار پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش به ابعاد مختلف این موضوع پرداخته است.

ایرناپلاس: امروز در مهدکودک‌ها علاوه بر آموزش زبان، آموزش‌های مختلفی چون ژیمناستیک، موسیقی و ... وجود دارد. آیا این بمباران اطلاعات ضروری است؟ مهدکودک‌ها هر روز برنامه‌ای دارند، مثلاً در یک روز انگلیسی آموزش می‌دهند، روز دیگر موسیقی و ... . آیا چنین روشی صحیح است؟

بهنام بهراد: این روش کاملاً غلط است. یادگیری تلفیقی است و آموزش همه چیز باید در کنار هم باشد. شما نمی‌توانید مسئله رشد اجتماعی و هیجانی کودکان را کنار بگذارید و به رشد دانش عمومی بپردازد. همان‌طور که در بخش یک عنوان شد، پنج حیطه رشدی مورد اشاره در کنار هم و به‌صورت تلفیقی آموزش داده می‌­شوند. وقتی در قالب یک برنامه آموزشی کار می‌کنید همه آنها باید درهم تنیده باشد. مهم‌تر اینکه این آموزش‌ها نیاز به تمرین و تکرار دارند. امروزه در علوم اعصاب، بحث سیناپس‌سازی مطرح است. سیناپس‌سازی که از طریق یادگیری اتفاق می‌افتد چند ساعتی دوام ندارد. به‌طور مثال، وقتی من یاد گرفتم با یک دستگاه کار کنم اگر تا هشت ساعت تمرین نکنم، رد عصبی آن از بین می‌رود. به همین دلیل یادگیری سخت می‌شود. این موضوع در آموزش به‌عنوان تقویت مطرح می‌شود. معلمان چرا مرتباً تمرین و تکرار می‌کنند؟ آنها زیربنای موضوع را نمی‌دانند اما تکرار آنها به دلیل تقویت و تکمیل یادگیری است. اگر مثلاً شنبه به یادگیری زبان اختصاص پیدا کند و ادامه آموزش آن به شنبه هفته آینده موکول شود، یادگیری کامل نمی‌شود. به همین دلیل آموزش‌ها باید روزانه و در کنار هم صورت پذیرد.

منصوره کریم‌زاده: در تکمیل صحبت‌های آقای بهراد باید بگویم امروز رویکردهایی وجود دارد که بر تکرار و نظم تأکید دارد، چراکه انسان ذاتاً به ریتم و تکرار تمایل دارد. اگر امشب قصه‌ای برای فرزند خود بخوانید و فردا از او بخواهید کتابی برای شما بیاورد باز هم  همان قصه را می‌خواهد. چون اولاً می‌خواهد داستان برای او کاملاً درونی شود، دوما از تکرار و تمرین لذت می‌برد. دو هفته یک قصه و یک کتاب را می‌خوانند و دو هفته موضوعی را برای کودکان تکرار می‌کنند و کار می‌کنند تا به حد تسلط برسد.

جهت اطلاع بیشتر اینجا کلیک کنید.